René Sanders

De chaosmaatschappij

Het spektakel heeft de wereld in zijn greep. Alle machten van deze wereld hebben zich met dit fenomeen verbonden: de paus, de presidenten, de parlementen, de media, de aandelenmarkt, de Amerikaanse bankiers, de Franse intellectuelen, de Albanese maffia, de Tsjetsjeense rebellen en de Duitse politie-agenten.

De financiële crisis groeit naar een hoogtepunt. Banken en financiële markten storten in. De aandelenmarkt is een flipperkast geworden. Regeringen worden als lastige kinderen naar huis gestuurd. Regeringsleiders wassen de vuile gezinswas schoon. Partijpolitiek is een lachertje geworden. Landen gaan massaal failliet. Bonussen rijzen de pan uit. De spektakelorganen zijn in hun sas en vieren hoogtijdagen.

In deze aanhoudende woelige crisistijden dringen de volgende vragen zich op: Waar zijn de tegenstrevers, de dwarsliggers die door haar verklaarde tegenstanders al dood zijn verklaard? Waar zijn de recalcitranten die door zowel het meer progressieve deel als haar reactionaire tegenstanders het ernstige verwijt van berusting en onmacht voor de voeten wordt geworpen? Want bij een vluchtige analyse lijkt het of er een volstrekte rust heerst op het kritische front! Mogen we dan de harde conclusie trekken: dat het spektakel door alles en iedereen als een macht wordt erkend en aanvaard?

Een kleine groep tegendraadsen vindt van niet, deze groep vindt dat het de hoogste tijd is dat tegenkrachten hun opvattingen, hun oogmerken, hun tendensen openlijk voor de gehele wereld ontvouwen en tegenover de mythe van de onmacht een scherp intellectueel antwoord stellen.
Voor dit doel is een deel van de onverzettelijken in Parijs bijeengekomen en hebben zij het volgende schotschrift ontworpen, dat in diverse talen zal worden gepubliceerd.

Kelderuitgeverij, Utrecht & GrotesQue, Amsterdam 2010

> fragment